Πώς σχετίζεται ο Σακχαρώδης Διαβήτης με την πορεία της Covid-19
Μια Γαλλική πολυκεντρική μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό της Ευρωπαϊκής Διαβητολογικής Εταιρείας Diabetologia (Wargny M. et al, Diabetologia 2021) επισημαίνει ότι οι μισοί από τους νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19 και συνυπάρχοντα Σακχαρώδη Διαβήτη παίρνουν εξιτήριο ένα μήνα μετά την εισαγωγή τους. Αντιθέτως, ποσοστό 20% (ένας στους πέντε ασθενείς) καταλήγει στο ίδιο διάστημα. Μάλιστα οι συγγραφείς της μελέτης το Μάιο του 2020 είχαν δημοσιεύσει τα πρώτα δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία 10,6% των ασθενών Covid-19 με διαβήτη τύπου 2 και 5,6% με διαβήτη τύπου 1 κατέληξαν σε διάστημα επτά ημερών από την εισαγωγή τους.
Στα πλαίσια της τακτικής ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών για την πανδημία Covid-19 οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής, Παρασκευή Καζάκου και Ασημίνα Μητράκου συνοψίζουν τα δεδομένα αυτής της μελέτης.
Η «ταυτότητα» των συμμετεχόντων
Στην μελέτη συμμετείχαν 2.796 ασθενείς με διαβήτη που νοσηλεύτηκαν με Covid-19 σε 68 κέντρα της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας (από 10 Μαρτίου έως 10 Απριλίου 2020). Τα 2/3 ήταν άνδρες με μέση ηλικία 69,7 έτη και Δείκτη Μάζας Σώματος 28,4 kg/m2. Επίσης, 44,2% και 38,6% των συμμετεχόντων είχαν μικροαγγειακές και μακροαγγειακές επιπλοκές, αντίστοιχα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης
Σύμφωνα με τα δεδομένα της μελέτης, μετά από 28 μέρες νοσηλείας το 20,6% των ασθενών κατέληξαν, το 50,2% πήραν εξιτήριο με διάμεση διάρκεια νοσηλείας εννιά ημερών, ενώ 12,2% των ασθενών παρέμειναν νοσηλευόμενοι και 16,9% διακομίστηκαν σε κέντρα αποκατάστασης.
Η μελέτη κατέγραψε ως ευνοϊκούς παράγοντες για την καλή έκβαση των νοσηλευομένων την νεότερη ηλικία, την θεραπευτική αγωγή με μετφορμίνη και την μακρά διάρκεια συμπτωμάτων Covid-19 πριν την εισαγωγή. Οι παράγοντες αυτοί συσχετίστηκαν με την αύξηση των πιθανοτήτων εξιτηρίου από το νοσοκομείο.
Ως αρνητικοί παράγοντες για την έκβαση της νοσηλείας που μειώνουν την πιθανότητα εξόδου από το νοσοκομείο καταγράφηκαν, το ιστορικό μικροαγγειακών επιπλοκών, κυρίως η έκπτωση νεφρικής λειτουργίας και η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, το ιστορικό θεραπείας με αντιπηκτική αγωγή, το ιστορικό δυσλιπιδαιμίας, η δύσπνοια κατά την εισαγωγή και οι αυξημένοι δείκτες φλεγμονής (λευκά αιμοσφαίρια, C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και ασπαρτική αμινοτρανσφεράση). Περαιτέρω οι ασθενείς που στο παρελθόν είχαν λάβει αγωγή με ινσουλίνη (πιθανόν λόγω προχωρημένου διαβήτη) παρουσίασαν 44% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου συγκριτικά με τους ασθενείς που δεν ελάμβαναν ινσουλίνη πριν τη νοσηλεία. Συνεπώς ο βαθμός υπεργλυκαιμίας κατά την εισαγωγή στο νοσοκομείο ήταν ισχυρός παράγοντας κινδύνου θανάτου και μειωμένης πιθανότητας εξόδου από το νοσοκομείο, σε αντίθεση με τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη που φάνηκε απροσδόκητα να μην επηρεάζει.
Τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης, που προσδιορίζει τους θετικούς παράγοντες που σχετίζονται με την ομαλή έκβαση και την έξοδο των νοσηλευόμενων ασθενών με Covid-19 από το νοσοκομείο και τους αρνητικούς παράγοντες που οδηγούν σε κακή έκβαση ή και το θάνατο, είναι πολύτιμη. Ο κάθε ασθενής μπορεί να αντιμετωπίζεται ανάλογα με το προφίλ του ώστε να καθίσταται ευχερέστερη η βέλτιστη θεραπευτική αντιμετώπιση του.