Mακροπρόθεσμα δεδομένα για τη Cenobamate καταγράφουν σταθερό όφελος σε ενήλικες με επιληψία

Η επιληψία επηρεάζει περίπου 50 εκατομμύρια άτομα όλων των ηλικιών παγκοσμίως² και είναι μια από τις πιο διαδεδομένες νευρολογικές παθήσεις. Στην Ευρώπη, υπολογίζεται ότι περίπου έξι εκατομμύρια άτομα ζουν με τη νόσο.³ Στην αιτιολογία της επιληψίας μπορεί να εμπλέκονται πολλοί παράγοντες όπως δομικοί, μεταβολικοί, γενετικοί και άλλοι, αν και τα μισά περιστατικά παγκοσμίως δεν έχουν γνωστή αιτία.²

Οι επιπλοκές της νόσου είναι σοβαρές, ενώ ο κίνδυνος πρόωρης θνησιμότητας είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από αυτόν του γενικού πληθυσμού.² Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις που σχετίζονται με την επιληψία επηρεάζουν σημαντικά την ευρύτερη σωματική και ψυχική υγεία του ασθενή, στις ευκαιρίες εκπαίδευσης και απασχόλησης και σε άλλους παράγοντες που σχετίζονται με την ποιότητα ζωής του.²  Ενώ υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες που συμβάλλουν στη μείωση των επιληπτικών κρίσεων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, ωστόσο περίπου το 40% των ατόμων που ζουν με επιληψία δεν καταφέρνουν να θέσουν υπό έλεγχο τη νόσο παρά τη θεραπεία με δύο αντιεπιληπτικά φάρμακα.⁴

Η Cenobamate είναι μία αντισπασμωδική ουσία (ASM) εγκεκριμένη στην Ευρώπη ως συμπληρωματική θεραπεία των κρίσεων εστιακής έναρξης με ή χωρίς δευτερογενή γενίκευση σε ενήλικες ασθενείς με επιληψία που δεν έχουν ελεγχθεί επαρκώς παρά το ιστορικό θεραπείας με τουλάχιστον δύο αντιεπιληπτικά φάρμακα. προϊόντα. Στο 15ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Επιληψία (European Epilepsy Congress, EEC), που λαμβάνει χώρα στη Ρώμη, η Angelini Pharma, παρουσίασε την Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024, μακροπρόθεσμα δεδομένα για τη Cenobamate, τα οποία καταδεικνύουν σταθερό όφελος σε ενήλικες που ζουν με επιληψία.

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου ανακοινώθηκαν θετικά ευρήματα από τις κλινικές δοκιμές που διεξάγει η Angelini Pharma για την επιληψία, τα οποία καταδεικνύουν ότι η επικουρική θεραπεία με cenobamate εξασφάλισε σταθερή μείωση των επιληπτικών κρίσεων και υψηλά ποσοστά διατήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος σε μια ποικιλία αιτιολογιών της επιληψίας, καθώς και ευνοϊκό προφίλ μακροπρόθεσμης ανεκτικότητας σε ασθενείς με μη ελεγχόμενες επιληπτικές κρίσεις εστιακής έναρξης.

Σταθερή μακροπρόθεσμη μείωση της συχνότητας των επιληπτικών κρίσεων

Η επιληψία είναι μια ετερογενής διαταραχή με ποικίλα αίτια και διάφορες αιτιολογίες. Ορισμένες από αυτές, όπως η Σκλήρυνση του μέσου κροταφικού λοβού (Mesial Temporal Sclerosis, MTS), είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν και συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης αντοχής στα φάρμακα και ως εκ τούτου με χειρότερες εκβάσεις.¹ Σε μια post-hoc ανάλυση της ανοικτής μελέτης επέκτασης (OLE) C017 (περίληψη #232), η επικουρική χορήγηση της cenobamate έδειξε σταθερή υψηλή αποτελεσματικότητα για διάστημα πέντε ετών σε όλες τις αιτιολογίες που μελετήθηκαν, συμπεριλαμβανομένων υψηλών ποσοστών αποκρινόμενων της μελέτης που ζούσαν με δομικής αιτιολογίας επιληψίες όπως η MTS (64,7%). Αυτά τα μακροπρόθεσμα ευρήματα σε οκτώ διαφορετικές κατηγορίες αιτιολογίας υποδεικνύουν τον δυνητικό θεραπευτικό ρόλο της cenobamate στη μακροχρόνια θεραπεία μιας μεγάλης ποικιλίας αιτιολογιών, όπως αυτές των οποίων η αντιμετώπιση θεωρείται δύσκολη.

Ο δρ José María Serratosa Fernández, στο νοσοκομείο Hospital Universitario Fundación Jiménez Díaz, στη Μαδρίτη αναφέρει: «Ασθενείς με υψηλό κίνδυνο εκδήλωσης επιληψίας που παρουσιάζει αντοχή στα φάρμακα είναι πιθανό να ωφεληθούν από πιο έγκαιρες παρεμβάσεις με καινοτόμες θεραπείες. Νέα αντιεπιληπτικά φάρμακα βοηθούν τους ασθενείς να απαλλαχθούν από τις επιληπτικές κρίσεις που απαντούν σε ένα ευρύ φάσμα αιτιολογιών».

Υψηλά ποσοστά διατήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος

Μια πρόσθετη post-hoc ανάλυση αξιολόγησε τα ποσοστά διατήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος στη μελέτη C021 για τη cenobamate όσον αφορά οκτώ καθορισμένες ή πιθανές αιτιολογίες επιληψίας (περίληψη #238). Σε συμφωνία με τα ευρήματα από την ανοικτή μελέτη επέκτασης C017, αυτά τα δεδομένα έδειξαν ότι η θεραπεία με cenobamate για μια περίοδο τριών ετών συνδέθηκε με υψηλότερα ποσοστά διατήρησης του θεραπευτικού αποτελέσματος ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Τα εν λόγω ποσοστά κυμαίνονταν από 76,3% έως 91,7% το πρώτο έτος, από 64,4% έως 86,7% το δεύτερο έτος και από 60,3% έως 77,9% το τρίτο έτος. Τα ποσοστά διατήρησης παρέχουν μια προσεγγιστική μέτρησης της μακροχρόνιας ανεκτικότητας, ασφάλειας και αποτελεσματικότητας, δείχνοντας ότι η cenobamate αποτελεί ενδεχομένως μια αποτελεσματική θεραπεία ανεξαρτήτως αιτιολογίας.

Λιγότερο συχνές, λιγότερο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες και μικρότερος χρόνος ανάκαμψης

Μια περαιτέρω post-hoc ανάλυση αξιολόγησε τις ανεπιθύμητες ενέργειες (ΑΕ) σοβαρότητα, διάρκεια και χρόνος έως την ανάκαμψη από τις πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που εκδηλώθηκαν στη μελέτη C021 για τη cenobamate (περίληψη #239). Δεδομένα από αυτή την ανάλυση κατέδειξαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με cenobamate η οποία προστέθηκε σε ένα μόνο αντιεπιληπτικό φάρμακο ανέφεραν καλύτερο προφίλ ανεκτικότητας από αυτούς που έλαβαν cenobamate ως προσθήκη σε δύο ή περισσότερα αντιεπιληπτικά φάρμακα. Η ανεκτικότητα σε αυτή την ανάλυση μετρήθηκε οριζόμενη ως λιγότερο συχνές και λιγότερο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής (ΤΕΑΕ -Treatment-emergent adverse events - Επείγουσες ανεπιθύμητες ενέργειες θεραπείας) και μικρότερος χρόνος ανάκαμψης μετά την εκδήλωση των ΤΕΑΕ. Αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η προηγούμενη χρήση της cenobamate σε συνδυασμό με την πιθανή μείωση της συνακόλουθης χορήγησης αντιεπιληπτικών μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη ανεκτικότητα.

Ο Rafal Kaminski, Chief Scientific Officer στην Angelini Pharma δήλωσε σχετικά: «Οι συνεχιζόμενες μελέτες αντιεπιληπτικών φαρμάκων είναι στοιχείο ζωτικής σημασίας προκειμένου να κατανοήσουμε τον μακροχρόνιο αντίκτυπο των εν λόγω φαρμάκων στον έλεγχο των επιληπτικών κρίσεων και στη διατήρηση του θεραπευτικού αποτελέσματος. Δεδομένου ότι υπολογίζεται πως 50 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από επιληψία, στόχος μας είναι να βελτιώσουμε τη διαχείριση των επιληπτικών κρίσεων, να ενισχύσουμε την προσβασιμότητα σε θεραπείες και την ανεκτικότητα σε αυτές, απαλλάσσοντας τελικά τα άτομα που ζουν με επιληψία από τις επιληπτικές κρίσεις».

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Roy et al. Seizure (2019) 46-50.
2. WHO. “Epilepsy Key Facts.” N.p., 9 Feb. 2023. Web. 24 Aug. 2023.
3. Behr et al. Epidemiology of epilepsy. Revue Neurologique 2016 Jan; 172(1):27-36. doi: 10.1016/j.neurol.2015.11.003
4. Chen Z, Brodie MJ, Liew D, Kwan P. Treatment Outcomes in Patients With Newly Diagnosed Epilepsy Treated With Established and New Antiepileptic Drugs: A 30-Year Longitudinal Cohort Study. JAMA Neurol. 2018 Mar 1;75(3):279-286. doi: 10.1001/jamaneurol.2017.3949. Erratum in: JAMA Neurol. 2018 Mar 1;75(3):384. doi: 10.1001/jamaneurol.2018.0018. PMID: 29279892; PMCID: PMC5885858.
5. Guignet et al. Epilepsia 2020;61:2329–39
6. Löscher et al. Epilepsia 2021;62:596–614
7. French et al. Epilepsia 2021;62:2142–50
8. Klein et al. Neurology 2022, 99 (10) e989–e998
9. Chung et al. Neurology 2020;94:e2311–e22
10. Krauss et al. Lancet Neurol 2020;19:38–48
11. Sperling et al. Epilepsia 2020;61:1099–108